« به سویم نیا. از من بگریز. از این‌جا گریزی نیست... . فراموش کن، نیا. این‌جا هیچ راهی نیست...»
راست می‌گفتی. از این‌جا؛ از خیالت، هیچ گریزی، هیچ راهی نیست.
پ.ن: چون آهنگ اتفاقی‌ای توی گوش‌م می‌گفت که :«به سویم نیا. راهی نیست... راهی نیست.... ».
« هپروت »
دو قدم مانده به پایان خیال، ناکجایی است به نام هپروت...
نظرات (۱)
Winged Deer
- يكشنبه ۲۰ مهر ۹۹
- ۱۶:۱۹
چه رنجی کشیده‌ای از عادتت به من، به روح تنها و وحشیم، و به نامم که می‌رماند همه را...
بیژن الهی
کیا، نمی‌دونم چرا موقع خوندن پستت، یادم به این افتاد.
احتمالاً هیچ ربطی به هم ندارن. :))
ولی خب، خوندنش زیباست. :))
چه قشنگ بود!
مرسی. مرسی. :)) چرا اتفاقاً به نظر من که داشت.
بازم چیزای قشنگی که می‌بیپی، بذار این‌جا لطفا. مرسی. :)
هپروت ؛ در تداول عامه ، دنیای واهی و خیالی محض .
آرشیو مطالب
موضوعات